Kendini keşfetme süreci her çocukta görülebilen bir durumdur. Mastürbasyon da bu sürecin bir parçasıdır. Çocuğun cinsel bölgeleriyle oynayarak kendini uyarması ve rahatlama sağlamasına mastürbasyon denir. 3 ve 6 yaş döneminde çocuk cinsel kimliğinin farkında olarak, bedenini keşfetmeye de önem vermeye başlar. Cinsel bölgesiyle oynadığında hissettiği hazzı tekrar yaşayabilmek adına, herhangi bir nesneyi kendisine sürterek ya da eliyle uyarma eğilimleri gösterebilir. Çocukluktan ergenliğe geçiş aşamasında da mastürbasyon, sık uygulanan bir cinsel etkinliktir. Çünkü ergenlik, bireyin vücuduna dikkat etmeye başladığı, dışarıya karşı görünüşünü önemsediği bir dönemdir. Özellikle erkeklerde, kızlara nazaran daha çok uygulandığı bilinir. Ergenin aklını uzun süre meşgul etmesinin yanında karşı cinse engellenemez ölçüde çekim duymaya başlar. Ailenin ise böyle durumlar karşısında, sert tutumlar içine girmemesi, çocukta ya da ergende utanma duygusu uyandırmaması önem taşır. Sorunun çözümünde anne babanın izlemesi gereken yollar şu şekilde sıralanabilir:
· Çocuğu ya da ergeni mastürbasyon nedeniyle hiçbir şekilde korkutmamak,
· Çocuğun bu davranışı fark edildiğinde, sert tepkiler vermemek,
· Gerekirse dikkatini başka bir konuya yönlendirerek, onunla oyunlar oynamak,
· Mastürbasyon fark edildiği anda, çocuğun bu işi kendi odasında özel alanında yapmasını söylemek.
· Çocuğun veya ergenin cinsellik kavramını kendi gelişim çizgisi içerisinde anlayabileceğini unutmamak.
CİNSEL EĞİTİM
Çocuğun cinsel eğitimi öncelikle ailede başlar. Aşamalar şeklinde küçük yaşlardan itibaren çocuğa doğru bir şekilde aktarılması önem arz eder. Anne babalar bu konuyu çocukla konuşmadığında, çocuk etraftan yanlış bilgiler edinebilir. Özellikle ergenlik döneminde birey kendi vücut anatomisiyle son derece barışık olmalıdır. Çünkü ergenlik bireyin en hassas dönemi olarak bilindiği için, yetişkinliğinde cinsellik anlamında sorunlar yaşayabilir.
PSİKOLOJİK DESTEK
Mastürbasyon eyleminin genellikle belli bir süreden sonra kaybolması beklenir. Ancak aile gereğinden fazla tepki verdiği takdirde, çocuk bunu bir çeşit ilgi çekme yöntemi olarak kullanabilir. Çocuğun günlük yaşamını, çevreyle etkileşimini önlediği ve aşırı dikkat çektiği durumlarda psikolojik desteğe başvurulabilir.